Oppdatering!

Hallo! Fann ut at det var på tide med ein oppdatering no på slutten av oppholdet her. I dag er det to veker til heimreise, so med andre ord går det veldig mot slutten no.

Sidan sist har det skjedd masse forskjelling her, for masse til å ramse opp. Men vil eigentleg berre sei at eg har det bra. Cathrine har komme og vore her dei fem siste vekene, og blir til eg reise, kos! I helga var me i Mombasa og kosa oss med sol og strandliv. Før det har me både godt opp på Mount Longonot samen med familien Mo, og vore innom Giraffsenteret her i Nairobi.

Cathrine matar ein av giraffane

Jammen ville han ha litt mat frå meg og!

Framover blir det å avslutte prosjekt og begynne å sei hade til folk. Det er eindel som det skal seiast farvel til, so håpar på å få samla folket til ein anledning.

Ellers produserte eg ei låt til to karar for ei stund sidan. Han eine, Billian, er ein driftig kar so da blei det musikkvideo og! Den sendte han litt rundt og endte med å få den inn på ein slags kenyansk versjon av Svisj, Total request på Kiss TV! Usikker på kor masse den ha blitt spelt, men ha fått høyre at det er eindel som har sett den, kjekt! Under finne du den:

Ikkje noke mesterverk, men veldig artigt. Ha fått ønske om at me skal gjera ein låt til før eg fære, men me får sjå kva det blir til. Tida kjem nok til å flyge avgårde framover. Får sjå om det blir so mange fleire oppdateringar før eg reiser, men ha ingen planar om å legge ned bloggen sjølv om eg reiser heim. I Norge ventar først litt familie tid, før eg sett kursen for Oslo saman med Cathrine. Der skal eg hive meg på igjen med studiane og skal studere produksjonsledelse innan film og TV. Veldig spent på å flytte til Oslo, og gledar meg masse!

Snakkast plutselig!

Kapetei og Jamii Bora

Som nemt i forrige bloggpost var eg i går på besøk hos mikrofinansorganisasjonen Jamii Bora, som nylig har blitt bank, saman med ein delegasjon frå Strømmestiftelsen. Og ein tur til Jamii Boras bustadsprosjekt utafor Nairobi i Kapetei. Eg likte veldig masse av det eg såg, men fekk og ein del tankar om korleis ting vil utvikle seg framover.

Bankfilialen ved Jamii Bora sitt hovedkvarter

Jamii Bora blei etablert som foretak i 1999 av Ingrid Munro, kona til Bob Munro som starta Mysa i 1987. Det heile starta med at Ingrid lovde 50 fattige i Nairobi at dersom dei sparte pengar skulle ho ordne med at nokon skulle gi dei det doble i lån. Denne gruppa klarde å spare opp 8000 shilling (som med dagens kurs ville vært mellom 500-600 kr) og kom med dette til Ingrid og ville at ho skulle oppfylle løftet sitt. Samtidig med detta var ein kar med namn Johannes frå Strømmestiftelsen der og Ingrid fekk han til å møte gruppa si. Me var så heldige å få møte Johannes på Jamii Bora kontoret og fekk høyra heile historien om når han tok opp lommeboka si og ga ut 16.000 shilling, som var meir peng enn nokon av dei fattige hadde sett. Og slik starta Jamii Bora.

Konseptet som blei utvikla, og fortsatt gjeld i dag, er at fem personar må gå saman. Først må dei spare minimum 50 shilling i veka i 6 veker, deretter får ein av medlemmane eit lån på det dobbelte av det han har spart (maks 10.000). Når førstemann har betalt tilbake, får neste lån osv. I dag tilbyr Jamii Bora i tillegg rimeleg helse- og katastrofeforsikring, huslån og masse meir for fattige, i tilegg til å drive opplæring i korleis starte ein buisness.

Planteikning for det ferdige Kapetei

Jamii Bora har iløpe av 11 år utvikla seg hurtigt og blitt den største mikrofinansorganisasjonen i Afrika. Og har eit stort busettingsprosjekt i Kapetei. Her held dei på med å bygge ein by der medlemmar frå f.eks. slummen skal kunne få huslån og kjøpe seg eit romsleg hus. Prosjektet er i enda under bygging, sjølv om nokon av husa er allereie busett. Det skal byggast til sammen 2.000 hus som skal romme 10.000 menneske, med innlagt vatn, avfallshåndtering av både søppel og resirkuleing av vatn. Skule er på plass, og under utvikling er ein marknadsplass og eit lett industri område.

Det meste av byggebrikkane til byen bli laga rett ved byen og av folka som skal bu der

Det er store forhåpningar til dette prosjektet, og det var med litt skeptiske augne eg var på omvisning. Kven vil busette seg her? Korleis vil miljøet bli? Korleis skal alt bli sjølvstendig og fungere? Det er veldig masse av grunlaget for Kapetei som er veldig idealistisk og bra, men korleis vil ein person som er født og oppvokst i Mathare reagere på å skulle bu her? Klarar ein den store omveltningen? Og korleis vil byen være 20 år etter den er fullt busett? Det blir spannde å sjå i framtida kva som vil skje, eg er i allefall interesert i å følgje det vidare.

Bankfilialen ved Jamii Bora sitt hovedkvarter

Planteikning for det ferdige Kapetei

Det meste av byggebrikkane til byen bli laga rett ved byen og av folka som skal bu der

Slum Safari!

Forrige søndag var eg på tur rundt i Mathare og omliggande område saman med ein god venn, Joshe, i sju timar. Me vandra rundt i Mathare, Huruma, Kariobangi og Korogotcha, og eg fekk sett masse frå dei ulike områda og kor stort Mathare e. For ette sju timar har eg ikkje sett alt enda, men det var veldig kjekt å bli teken med utafor der eg vanligvis vandrar.

På turen var soklart kameraet mitt med, og det blei eindel bilder i løpe av dagen. Det blei eigentleg veldig mange bilde, som store delar av kunne gått inn på bloggen. Men det måtte bli med eit utdrag, med mest frå starten av turen sidan eg etterkvar oppdaga at det blei eindel bilde.

Mysa arrangerar oppryddingsaksjonar i Mathare

Mysa community service

To tøffe typar

Ein gjeng med ungar som sitt utafor huset sitt

Ei av mange gater inni det tettbefolka området

«Pica pithca!» Dei likar å bli teken bilde av

Nokk ei gate

Ei and som vil ha seg litt drikke

Ein unge ville vise meg at han kunne ta zalto

Her bur politiet i området. Rart dei er korrupte?

Ei av mange liknande gater

Elva som går gjennom Matharevalley

Ein plass i Mathare

Måtte ha eit bilde av meg og Mabatiniområdet i Mathare

Nokon som stilte villigt opp for å bli teken bilde av

Desverre dumpar søppelbilen søppel midt på gata, og lite blir gjort med det..

Marked på veg mot Korogotcha

To ungar leikar på gata, og aker i ein balje

Her skulle det eigentlig bli Bygd eit sjukehus i Korogotcha, men korrupsjon gjorde til at prosjektet stoppa

Bilda kan vere litt voldsomme med masse søppel og langt frå noken norsk levestandard, men det leve veldig mange menneske i Mathare og det e heimen deira. Noko som eg syns e viktig å tenka sjølv om ein ikkje tenkjer på dette som levelege forhold i Noreg. Eg vil og sei at eg ha blitt ganske herda for inntrykk av søppel og forskjellig, og ser glimt av livet som befinn seg i slummen med masse smilande ungar og folk som syns det er veldig artigt at ein mzungo (kviting) går forbi.

Eg driv å har planar om å lage eit stort bilde (oppmot ein gigapiksel) av Mathare, og gjorde eit forsøk på det (blei 0,1 gp), men resultatet må arbeidast litt med det.

I dag ha eg foresten vore å besøkt banken og mikrofinansorganisasjonen Jamii Bora og høyrt om arbeidet deira. Besøkte og Jamii Bora siit bustadsprosjekt i Kapetei. Skal få ut ein bloggpost om det snart, trur eg 😀

Photo for St. Michael og flytting

Oppdaterings frekvensen på bloggen blir visst ikkje so mykje bedre, men her kjem litt nytt.

I begynnelsen av februar starta eg ein liten fotoklasse på St. Michael. Lena, Cynthia, Teddy og Willard skulle lærast korleis ta bilde! Eg har vel med tida skjønt at det kan vera litt vanskleg å læra to sjetteklassingar og to åttendeklassingar å ta akkurat bilda på den måten eg tenke, men dei er ganske flinke, og blir bedre! Problemet er mest når eg gir ei spesifikk oppgåve og får litt varierande resultat. Det som ha fungert best er rett å slett å la dei låne kompakt kameraet mitt over helga, og gi tilbakemelding i timen mandag. Her er nokon bilete:

Elevane i klassen

Nokon som jobba med eit byggeprosjekt ved sidan av St. Michael

Morgenstund heime hos ein av elevane

Veggane til St. Michael er mala med diverse nyttig info, blandt anna kart over Afrika

Ellers er Haba na Haba på flyttefot. Utstyr og diverse er flytta til Mysa sitt bibliotek i Eastleigh, dei fleste av aktivitetane fortsette herifra til nytt hus er på plass. Det er soklart ei stor utfording å skifte plass, men forhåpentligvis finn Haba na Haba eit hus som vil kunne romme alle aktivitetane på ein god måte. Sidan aktiviteten er flytta til biblioteket har eg fått sett arbeidet som foregår der, noko som er ganske fantastisk. Biblioteket er fritt tilgjengelig for alle som vil og i tillegg til bøke er det mykje ein kan lære der saman med dei frivillige som jobbar der.

Sende til slutt ein tanke til Cathrine som jobbar med bacheloroppgåva i Norge. Det er eit slit, men du klara det!

El Niño

Eg har i dei 2,5 månadane eg har vore her i Nairobi kost meg stort med fint vær. Det har vel knapt vore regn dei første månadane her. Når eg kom i august skulle det eigentleg ha vore regntid her, men på grunn av den globale oppvarminga har regntidene begynt å bli uregelmessige. På landsbygdene har dette ført til store kriser med avlingane. Og her i byen har dette ført til rasjonering av både vatn og straum. Straumrasjoneringa er no over, men vatne er først forventa tilbake når oktober er over.

Men no ligg det muligens an til ei forandring, det har vore varsla sidan september at det skal komme eit værfenomen kalla El-Niño, ei massiv regnbye. Dei siste dagane har det komme fleire kraftige regnbye, men dei har foreløpig berre vore periodevis og ikkje altfor lange. Det skumle er kva som skjer viss det blir kraftig regn over tid.

Det eg tenkjer mest på er då folka som bur i slummen, folka i Mathare og alle dei andre slummane i Nairobi. Det er ikkje noko serleg stødige konstruksjonar mange av husa er bygd av og gatene er laga av jord som automatisk vil bli gjørme. Eg las i avisa her om dagen at i ein slum har dei rive ned hus for å lage nødtrassear for redningsmanskap ned i slummen. I Mathare har det dei siste vekene vore mykje graving av nye grøfter, og rensing av eksiterande. Men kor masse dette hjelp når alt bosset som ligg i gatene kjem til å samle seg opp og blokkere rennene, veit eg ikkje.

Sist det kom ein El Niño, 1997, vart det ei stor krise, og myndigheitene var ikkje førebudde på det. Mange tok seg då fri frå jobben og jobba som frivillige med bl.a. suppekjøkken osv. Spørsmålet er om folk er nokk forberedt denna gangen? Snakka her eindag med ein so bur i Mathare, og spurte om han var forberedt på El Niño. Og fekk svaret «El Niño?»

På ei anna side er det kanskje ikkje så altfor mykje å bekymre seg for. Det dårlege været blei først spådd i september, og so taxisjåføren sa når eg spurte «People say alot». Andre har hevda at El Niño ikkje vil ramme Nairobi og at me istadenfor berre får ei vanleg regntid. Tida vil vise, eg trur ialelfall at eg skal skaffe meg ein paraply og eit par gode sko.

Safari

Bedre seint enn aldri med ein liten oppdatering fra forrige helg, da var eg, Cathrine og Kristin og besøkte praksis studentar i Nakuru, (2 1/2) timar frå Nairobi. I den sammenhengen reiste me på safari ved Lake Nakuru, og soklart hang eg ut glaset med kameraet i handa. Masse spennande å sjå og bilde blei det. På turen prøvde eg pappa si gamle linse til sitt speilrefleks, ei 80-200 mm linse med manuell fokus. Ikkje like heldig med fokus heile tida, men det var kjekt å ha ei telelinse! Safarien sitt høgdepunkt var når me reiste opp på eit utsiktpunkt so heite Baboon cliff, med ein haug med rimelig avslappa baviana som ikkje hadde noke imot å bli teken bilde av. Dette inntil eg tok eit skritt for nermt ein som deretter slengte ein arm ut etter meg og reiv tak i skjorta mi. Lite dramatisk egentlig for han ville ikkje noke serleg meir enn å sei fra at no var eg litt for nerme, men eg må innrømme at eg skvatt litt.

Denne gjengen satt i eit tre ved ingangen til nasjonalparken

Ikkje beste vinkelen, men fin sebra

Ein kompis som stilte seg fint opp for å bli teken bilde av

Ikkje ein spesielt livleg kar

Ein av dei store attraksjonane ved parken er alle flamingoane

Hyggelig fyr

Ein bøffel so tok seg ein kvil og kosar seg med utsikten

Skummel type. Kom rimelig nærmt innpå, men holdt oss i bilen

Utsikten fra Baboon Cliff

Bavianane koste seg på kanten av fjellet

E det noke lus å sjå?

Cathrine hadde videoansvaret på safarien

Det var alt for no. Om du syns eg oppdatera for sjeldent om livet her, er Cathrine flinkare og raskare med å oppdatere bloggen sin, sjekk den ut på http://cathrinesverden.wordpress.com

1000!

No blei eg litt happy! Såg nettop at eg idag har passert 1000 treff på bloggen min sidan eg starta å blogge i midten av juni. Tusen takk til alle sammen so ha vore innpå å lese, skal prøve å fortsette å underholde(?) alle vidare.

Ellers idag har eg jobba i studio saman med tre andre karar, på tre forskjellige prosjekt. Det går i hip-hop med litt forskjellig stilblanding. Eg er spent på å sjå kva me kan få til i studioet iløpet av året. Moglegheitane er iallefall mange. Eg har også fått sett saman ei gruppe frå Haba na Haba som eg skal begynne å lære opp fra torsdag av, i lyd og diverse teknikar arbeid. Litt teori og eindel praktisk står på programmet.

I helga var eg foresten «up-country» igjen. Saman med Cathrine, Kristin og Ola med familie tok Goddie oss med heim til seg på landet. Me reiste først heimom til han, der mora har ein liten gård, forså å reise til ein idyllisk lite «parkannlegg» der me slappa av. Der koste me oss unna storbylivet i frisk luft og postkort Afrika omgivnadar, Einaste so mangla var at me ikkje fekk sett noken ville dyr :p

Elva ved siden av der me tilbrakte mesteparten av dagen

Seinare for me tilbake til gården, der det blei servert noko som heiter mokimo. Ein blanding av bønner, grønsake, potete, litt kjøtt og eindel anna ting. Ikkje værst.

Lille Åsmund var ganske begeistra for kua på gården

Cathrine og Åsmund

Til slutt må eg inkludere eit bilde av Goddie, guiden vår, s0m eg har blitt kjent med her i Nairobi. Han har vel også vore guide for meg i det meste om korleis livet i Kenya er.

Dagens guide

Jobb og St. Michael

I dag har eg hatt min første undervisningstime ved St. Michael i Mathare. Har nemt skulen, og eit par bilder, i eit tidlegare innlegg. På timeplanen sto rytmelære, som skal vere ein del av musikkteoriundervisninga til Ola. Undervisninga blei teken fra grunnen av med fjerdedelar, halvnotar og heilnotar, samt pausar. Til at det var første gang at mange av dei hadde slik undervisning følte eg at dei tok det veldig fort, sjølv om eg til tider måtte kjempe litt slik at ingen skulle klappe når det var pause.

Eg gledar meg til å skulle undervise ved St. Michael igjen, og også prøve å starte opp eigne undervisningsopplegg. Skal, om det blir mulighet for det, ha data opplæring både for elevar og lærarar, og kanskje det kan komme eit film prosjekt. Tida vil vise, eg har fått bortimot frietøyle.

Ellers hadde eg ein kjempefin opplevelse på tirsdag når eg gjekk gjennom ein del av Mathare aleine, etter å ha levert Cathrine og Kristin ved St.Michael. Det er vel eigentleg noko som berre må opplevas for å få følinga med det, men det var mange smilande ungar som kom springane mot meg som ropte «how are u?», mens mødrene satt på sida av vegen ved husa og lo, og syns det var like artigt som meg. Det er ikkje daglegdags at ein «kviting» kjem gåande aleine i Mathare, så det kan vere ein oppleving for begge partar. Eg kjem nokk til å ta den turen igjen, og gjorde vel forsåvidt det i dag sidan eg skulle hente Cathrine og Kristin på vegen heim fra Haba na Haba.

Skal prøve å få teke noken bilder av dei fantastiske ungane som er rundt omkring her og legge dei ut seinare. Men sidan eg likar å inkludere bilde i postane eg skriv, får eg legge ut eit par andre. Her er to frå ein gang eg leika meg med kort lukkartid:

Straks ny veke!

Eg må berre få sagt det først som sist: Nettavhengigheten min som eg hadde heime i fedrelandet har dalt kraftig, eg er ikkje so ofte på nett og gjer meg raskare ferdig, sjekke mail/facebook->ferdig. Og det går soklart også utover aktiviteten min her på bloggen. Tenker ofte på å blogge om livet her, men har liksom ikkje fått sett med ned å skreve om kva som skjer.

På ein måte har vel også ting roa seg veldig for meg. Eg har den siste tida blitt komfortabel med å reise rundt på eigahand, og eg kan sånn cirka finna vegen rundt omkring i sentrum. Men alle mine erfaringar etter seks/sju veker her har denna veka blitt sett på prøve. Forrige søndag landa min kjære Cathrine og Kristin, etter ein ca 50 timar lang reisetur fra Noreg til Nairobi. Dei skal ha praksis her fram til jul ved Haba na Haba og St. Michael. I løpet av veka har eg fått prøvd meg som guide for dei, drege dei med på matato til både Eastleigh og Nairobi sentrum, samtidig som eg har fortalt om mine erfaringar frå bylivet. Det har vore veldig kjekt, og eg trur dei har kosa seg og sjølv om ting og tang kan vere litt forvirrande og rart i starten. Det syns eg iallefall at det var, det er spesielt å sjå korleis livet i Mathare er og korleis takle den travle trafikken.

No står ei ny veke for tur og eg kjenner meg klar. Denne veke skal eg begynne med eit opplegg ved St. Michael, nøyaktikt kva veit eg enda ikkje, men saman med Ola blir det musikkundervisning og kanskje noko dataopplæring. All kunnskap er etterspurt der så eg har blitt tatt vel i mot og gledar meg til å begynne.

Kort oppdatering

Oj, plutseleg va det gått to veker sidan forrige oppdatering! Tida går fort, og ting har begynt å skje.

Eg har den siste veka blitt invitert heim til fleire av folka med Haba na Haba. Tirsdag var det familiemiddag med fisk og ugali, ikkje langt fra Haba na Haba. Onsdag blei eg teken med til Kiambiu slummen, ei av dei minste i Nairobi, for å sjå kor ein anna kar budde. Og heile søndag gjekk turen ut på landet, i strålande solskinn, for å møte nesten heile familien til ein tredje kar. Og soklart det blei det gruppe bilde:

Skal prøve å få lagt ut fleire bilder seinare.

No er foresten overlappingsperioden med Ingrid og Hermod over. Hermod reiste for nesten to veker sidan, mens Ingrid reiser på onsdag. So no er det kun meg og Ola frå Fredskorpset her. Men hjelp er på veg, søndag landar min kjære Cathrine og Kristin som skal ha sosionompraksis her i tre måna! Det blir kjekt!

Det var blei ein litt kort oppdatering, men eg skal prøve å komme tilbake med meir om ikkje so altfor lenge. Stay tuned!